នៅក្នុងយុគសម័យឌីជីថលដែលអ្នកគ្រប់គ្នាអាចក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយទេសចរណ៍តាមរយៈបណ្ដាញសង្គម មានបុរសម្នាក់បានជ្រើសរើសផ្លូវនេះពេញម៉ោងជាអាជីព ដោយផ្ដោតស្ទើរតែទាំងស្រុងលើការបង្ហាញសក្ដានុពលទេសចរណ៍ក្នុងស្រុក។ គាត់គឺ “ស្មី” ជាអ្នកផលិតមាតិកាទេសចរណ៍ (Content Creator) ដែលកិច្ចការរបស់គាត់បានរួមចំណែកយ៉ាងច្រើនក្នុងការនាំយកទិដ្ឋភាពថ្មីៗ និងស្រស់ស្អាតពីគ្រប់តំបន់ក្នុងប្រទេសកម្ពុជាឲ្យមហាជនបានស្គាល់។

តាមរយៈកិច្ចសន្ទនាមួយ លោកស្មីបានចែករំលែកពីជីវិតជាអ្នកធ្វើការងារឯករាជ្យ (Freelancer) បញ្ហាប្រឈមផ្លូវចិត្តដែលកើតមាន និងទស្សនវិស័យរបស់គាត់ទៅលើវិស័យទេសចរណ៍ជាតិ ដែលសុទ្ធសឹងជាមេរៀន និងទស្សនៈគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។

“សល់តែកិត្តិយស”៖ ការពិតនៃជីវិត Freelancer

“សម្រាប់ខ្ញុំជាក់ស្ដែងមែនទែន ខ្ញុំផ្ដោតលើការផ្សព្វផ្សាយក្នុងស្រុកច្រើន” នេះជាការចាប់ផ្ដើមឃ្លាដ៏ច្បាស់លាស់របស់ស្មី។ គាត់បានបន្តទម្លាយពីសម្ពាធផ្លូវចិត្តដែលអ្នកធ្វើការឯករាជ្យដូចជារូបគាត់ត្រូវជួបប្រទះ។

“ហេតុអីអ្នកដែលធ្វើការងារ Freelance ដូចខ្ញុំ ប៉ះពាល់ផ្លូវចិត្តហ្នឹងខ្លាំងមែនទែន... រាល់ថ្ងៃបើប្រពន្ធសួរថា សល់អីអត់? អត់មានសល់អីទេ សល់តែកិត្តិយសទេ អត់មានឡានល្អ អត់មានផ្ទះល្អអីនៅដូចគេទេ”។

ការសារភាពនេះបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីការពិតថា ផ្លូវមួយនេះមិនមែនក្រាលដោយផ្កាកុលាបនោះទេ។ វាទាមទារការលះបង់ និងការតាំងចិត្តខ្ពស់ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណា គាត់នៅតែបន្តដំណើរលើវិថីនេះ ព្រោះវាជាអ្វីមួយដែលគាត់ស្រឡាញ់ និងជឿជាក់។

អាទិភាពទីមួយ៖ ហេតុអ្វីត្រូវផ្ដោតលើទេសចរណ៍ក្នុងស្រុក?

នៅពេលត្រូវបានសួរឲ្យថ្លឹងថ្លែងរវាងការផ្សព្វផ្សាយទេសចរណ៍ទៅក្រៅប្រទេស និងក្នុងស្រុក ស្មីបានផ្តល់ឱ្យចម្លើយយ៉ាងច្បាស់លាស់ថា ការផ្សព្វផ្សាយក្នុងស្រុកគឺសំខាន់ជាងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន។ គាត់បានផ្តល់ឱ្យហេតុផលថា៖

1. ប្រជាជនខ្មែរនៅមិនទាន់ស្គាល់ស្រុកខ្លួនឯងច្បាស់៖ គាត់ជឿជាក់ថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាច្រើននៅមិនទាន់ស្គាល់ ឬបានទៅដល់តំបន់ទេសចរណ៍ស្អាតៗជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសឡើយ។ “សូម្បីតែកោះស្ដេចដែលល្បីប៉ុណ្ណឹង ក៏ប្រជាពលរដ្ឋយើងប្រហែល ៤ ភាគ ៥ គឺអត់ស្គាល់ទេ”។

2. ជំរុញសេដ្ឋកិច្ចមូលដ្ឋាន៖ នៅពេលដែលប្រជាជនក្នុងស្រុកចាប់ផ្ដើមចេះដើរលេង វានឹងបង្កើតឲ្យមានតម្រូវការ ដែលជាកម្លាំងចលករជំរុញឲ្យមានការវិនិយោគលើវិស័យសេវាកម្មទេសចរណ៍កាន់តែច្រើន ចាប់ពីការដឹកជញ្ជូន ផ្ទះសំណាក់ រហូតដល់រីសតធំៗ។ លោកបានលើកឧទាហរណ៍ពីតំបន់ជីផាត ដែលពីមុនមានតែផ្ទះស្នាក់ធម្មតា តែឥឡូវចាប់ផ្ដើមមានរីសតធំៗដែលផ្សារភ្ជាប់ជាមួយធម្មជាតិ។

3. បង្កើតមនសិការស្រឡាញ់ធម្មជាតិ៖ នៅពេលប្រជាជនបានប៉ះនិងកោតសរសើរនៃធម្មជាតិដោយខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ ពួកគេនឹងចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់ និងចេះការពារ។ នេះជារមូលដ្ឋានដ៏សំខាន់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយនិរន្តរភាព។

4. ត្រៀមខ្លួនទទួលភ្ញៀវបរទេស៖ ស្មីយល់ឃើញថា យើងត្រូវធ្វើឲ្យ “ផ្ទះ” របស់យើងរឹងមាំ និងមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ស្អាតសិន។ នៅពេលប្រព័ន្ធទេសចរណ៍ក្នុងស្រុករួចរាល់បានល្អរួចហើយ ការផ្សព្វផ្សាយទៅកាន់ទីផ្សារអន្តរជាតិនឹងកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព និងនិរន្តរភាព។

ទំនួលខុសត្រូវរួមគ្នា និងឥទ្ធិពលនៃបណ្ដាញសង្គម

ពាក្យស្លោក “ទេសចរណ៍ដើម្បីទាំងអស់គ្នា ទាំងអស់គ្នាដើម្បីទេសចរណ៍” ត្រូវបានស្មីនាំយកមកពន្យល់ល្អិតល្អន់ថា ទំនួលខុសត្រូវក្នុងការអភិវឌ្ឍស័យនេះ គឺស្ថិតនៅលើស្មារបស់ប្រជាជនគ្រប់រូប មិនមែនត្រឹមតែក្រសួង ឬស្ថាប័នរដ្ឋនោះទេ។

“ម្នាក់ៗជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយទេសចរណ៍... ម្នាក់ៗមានទូរសព្ទដៃនៅក្នុងដៃ មានបណ្ដាញសង្គម... វាមានថាមពលខ្លាំងក្លាហ្មង”។

ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី គាត់ក៏បានរំលឹកថា ឥទ្ធិពលនេះប្រៀបដូចជាដាវមុខពីរ។ ការផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានអវិជ្ជមានដោយខូចការពិចារណា អាចធ្វើឱ្យមានផលប៉ះពាល់អាក្រក់ដល់សហគមន៍។ គាត់បានណែនាំជំនួសវិញ បើថតបង្ហោះរូបភាពសម្រាម យើងគួរតែបង្កើតមាតិកាដែលបង្ហាញពីសកម្មភាពដោះស្រាយបញ្ហាដូចជា ការរើសសម្រាម ហើយអំពាវនាវឱ្យអ្នកដទៃសហការ ដែលជាអ្វីដែលយើងបង្កើតឥទ្ធិពលវិជ្ជមានខ្លាំងជាង។

តុល្យភាពរវាងការអភិរក្ស និងការសម្រួល

ចំពោះចំណុចដែលជជែកអំពីការអនុញ្ញាតផ្តល់ឱ្យរថយន្តឡើងទៅលើខ្នងផ្សារ ស្មីបានបង្ហាញទស្សនៈប្រកបដោយតុល្យភាព។ គាត់ទទួលស្គាល់ថាវាជួយសម្រួលដល់មនុស្សចាស់ និងជនពិការ ប៉ុន្តែ បានសង្កត់ធ្ងន់លើភាពចាំបាច់ក្នុងការមានប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងតឹងរ៉ឹង ដើម្បីជៀសវាងភាពអនាធិបតេយ្យ និងគ្រោះថ្នាក់។ លោកបានផ្តល់ជូនការរៀបចំជាសហគមន៍ ដែលមានរថយន្តដឹកជញ្ជូនរួមមួយ ស្រដៀងនឹងគំរូនៅប្រាសាទព្រះវិហារ ដើម្បីរក្សាសណ្ដាប់ធ្នាប់ និងសុវត្ថិភាព។

ប្រភពចំណូលដែលទ្រទ្រង់ក្ដីស្រមៃ

ចំពោះសំណួរដែលមនុស្សជាច្រើនឆ្ងល់ថា តើ Freelancer ដូចរូបគាត់អាចរកចំណូលទ្រទ្រង់ជីវភាពដោយរបៀបណា? ស្មីបានបង្ហាញថា ប្រភពចំណូលរបស់គាត់មកពី៖

• ការឧបត្ថម្ភគាំទ្រ៖ គាត់ទទួលបានការគាំទ្រពីសប្បុរសជន (ឧកញ៉ា) ដែលមើលឃើញពីតម្លៃនៃការងាររបស់គាត់។

• ការគ្រប់គ្រងផេក (Page Management)៖ ជួយគ្រប់គ្រងបណ្ដាញសង្គមផ្តល់ឱ្យរមណីយដ្ឋានមួយចំនួន។

• សេវាកម្មផលិតមាតិកា៖ ទទួលថតរូប និងវីដេអូផ្សព្វផ្សាយផ្តល់ឱ្យរមណីយដ្ឋានមួយ ឬអាជីវកម្មទេសចរណ៍ផ្សេងៗ។

គាត់បានសង្កត់ធ្ងន់ តម្លៃអ្វីដែលលោកផ្តល់ជូនគឺមិនត្រឹមតែថតរឿងប៉ុណ្ណោះទេផ្សព្វផ្សាយតាមរយៈបណ្តាញរបស់គាត់ផ្ទាល់ ដែលក្រុមគោលដៅគឺអ្នកទេសចរដោយផ្ទាល់។

ជាសរុបមក ដំណើរជីវិតរបស់ស្មី បានបង្ហាញត្រូវបានគេមើលឃើញថា ការងារដែលកើតចេញពីក្តីស្រលាញ់ទោះបីជាត្រូវប្រឈមនឹងភាពលំបាក និងមិនមែនជាទ្រព្យសម្បត្តិ ប៉ុន្តែវាអាចផ្តល់សុភមង្គល និងមោទនភាព និង “កិត្តិយស” ដែលលុយមិនអាចទិញបាន។ គាត់គឺជាឧទាហរណ៍នៃយុវជននៅដែលប្រើប្រាស់ជំនាញ និងឥទ្ធិពលនៃប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឌីជីថល ដើម្បីរួមចំណែកដល់សង្គមជាតិ តាមរយៈការបង្ហាញដើម្បីបង្ហាញ “ស្រុកយើងសំបូរកន្លែងដើរលេងដែរ”។